Αδερφοί και αδερφές, διαβάστε τα αποτελέσματα από 1 Σεπτεμβρίου.
Από τα κακά νέα:
1. Είναι νοητό ότι ο Πούτιν δεν θα αλλάζει την γνώμη του. Και άμα σε αυτή τη περίπτωση η Ουκρανική εξουσία θεωρεί ότι υπάρχει νόημα στις εκκλήσεις μερικούς Ευρωπαϊκούς ηγέτες «να λύσετε την σύγκρουση με πολιτικό τρόπο» υπάρχει νόημα, τότε κάνει λάθος. Ο "πολιτικός" τρόπος μπορεί να υπάρχει ως απόφαση της σύγκρουσης μόνο με την απώλεια άμα όχι και ολόκληρο, αλλά (τουλάχιστον για τις πρώτες στιγμές) μέρος του Ντονμπάς.
Ο Πούτιν - είτε ο μόνος του, είτε μέσω τρομοκρατών - θα ζητάει την αναγνώριση «ΝτΝΡ» και «ΛΝΡ» ("Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ" και "Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ") έξω από την Ουκρανία ως αυτόνομους «κράτους». Εάν η Ουκρανία δεν θα συμφωνήσει με τέτοια «λύση», εκείνος ετοιμάζεται να αναγνωρίζει «ΝτΝΡ» και «ΛΝΡ» ως αναγνωρισμένους (με ακρίβεια - ως κράτους τους οποίους θα αναγνωρίσουν μερικά μαργκινάλ χώρες και η Ρωσία) ψεύτικους κράτους - υποτίθεται ότι με το μυστικό προτεκτοράτο της Ρωσίας. Αυτό είναι ο τρόπος Υπερδνειστερίας και Αμπχαζίας.
Δηλαδή στις διαπραγματεύσεις, μπορούν να αναφέρουν τέτοιες παραλλαγές σχετικά τις αυτονομίες ή άλλα ομοσπονδιακά συστήματα (το Κίεβο θα μπορούσε να το δεχτεί ως συμβιβασμός διαπραγματεύσεων), τις οποίες θα είναι λογική συνέχεια για εκείνες τις χαζομάρες τις οποίες λένε στην παγκόσμια κοινωνία. Ο Πούτιν δεν θέλει να υπάρχει το Ντονμπάς, το οποίο θα οδηγούν από το Κίεβο. Να μην έχετε τις αυταπάτες μπροστά σας.
Για εκείνο το λόγο, οι διαπραγματεύσεις τις οποίες έχουν το σκοπό για «ειρηνικής απόφασης της συγκρούσεις» μπορούν να αρχίσουν μόνο με την λήψη ιδέας ότι χάσαμε για πάνα εκείνο το έδαφος το οποίο οδηγείται με τους τρομοκράτες.
Αλλά εμείς καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι και «ΛΝΡ» και «ΝτΝΡ» είναι μόνο στρατιωτικό πεδίο για να χειροτερεύει η κατάσταση στην Ουκρανία. Το αποτέλεσμα της κατάστασης θα είναι η αρπαγή του Νότου και της Ανατολής της Ουκρανίας. Το Κρεμλίνο δεν χρειάζεται κούφια πετρώματα του Ντονμπάς - εκείνος χρειάζεται επιστημονικό και βιομηχανικό δυναμικό του Χάρκιβ, Ντιπροπετρόβσκ και Ζαπορίζγια, και επίσης στρατιωτικό (όταν λέμε για την ζωική δραστηριότητα Κριμαίας και το σύνδεσμος με την Υπερδνειστέρια, και επίσης να οδηγούν Ουκρανική παραλία τις Μαύρης και Αζόφ θάλασσες) έδαφος στο νότο ως περιοχές της Οδησσό, της Χερσών και του Μικολάιβ. Αυτό είναι το ελάχιστο πρόγραμμα του. Και το θέμα είναι που θα πηγαίνει μετά.
Εμείς μπορούμε να σταματήσουμε τώρα εκείνο το σενάριο. Πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι η Ρωσία ας και είναι η πλούσια χώρα (όταν την θεωρούμε ως βάση πρώτων υλών της Ευρώπης), αλλά η πολεμική δύναμη της Ρωσίας δεν είναι απεριόριστη - τουλάχιστον όταν μιλάμε για το «κανονικό στρατό». Η πρόταση του Ζούκοβ, ότι «η γυναίκες θα γεννηθούν και περισσότερα παιδιά» δεν θα παίζει σε αυτή τη κατάσταση - με περισσότερους Ρώσικες στρατιώτες, τα οποία θα επιστρέψουν πίσω στα φέρετρα, η εξουσία του Πούτιν θα μειώνει πιο γρήγορα. Η Ρώσικη τηλεόραση προπαγάνδας λειτουργεί τέλεια μέχρι εκείνη τη στιγμή όταν οι πολίτες της Ρωσίας αρχίζουν να θαφτούν τα παιδιά των.
Θα είμαι χαρούμενος άμα εάν εγώ κάνω λάθος και μπορούμε να λύσουμε την σύγκρουση σε πολιτικό τρόπο χωρίς να παρατήσουμε τα εθνικά ενδιαφέροντα Ουκρανίας. Δυστυχώς τώρα δεν βλέπω λόγο για να πιστεύουμε σε αυτό.
2. Στο καιρό της επιχείρησης άρχισε το κυνήγι στις μάγισσες. Τώρα οι άνθρωποι και οι εξπέρ φταίνε την διεύθυνση επιχείρησης, Υπουργείο Άμυνας και Γενικό Επιτελείο σε όλες τις δυστυχίες επιχείρησης. Η στρατιωτική καθοδήγηση φταίει Ρώσικο στρατό ο οποίος έμβαλε στην Ουκρανία και (ακόμα όχι ενοχλητικά) λέει για τα προβλήματα με τις εθελοντικά τάγματα (γενικά ότι είναι ανοδήγητα) και ότι οι στρατιώτες δεν είναι έτοιμοι πνευματικά. Η ανώτερη καθοδήγηση υπόσχεται αλλαγές στο Υπουργείο Άμυνας.
Η ερώτηση είναι: ποιος λέει αλήθεια;
Η απάντηση: δυστυχώς είναι η κατάσταση όταν όλοι την λένε.
Θα αρχίσω από το αντιδημοτικό θέμα - την κριτική του απλού στρατιώτη: ας είναι εθελοντικός ή επιστρατευμένος. Εμείς βρούμε χιλιάδες λόγους για να εξηγήσουμε γιατί η πειθαρχεία δεν υπάρχει στο στρατό μας. Όλα τα επιχειρήματα είναι λογικά και δεν μπορώ να τα διαφωνώ. Όμως χωρίς την πειθαρχεία ο στρατός δεν μπορεί να υπάρχει, όπως και να πολεμάει επιτυχώς. Αυτό δοκίμασαν πριν χρόνια και δεν χρειάζεται έκτακτες εξετάσεις.
Και τώρα θα με ρωτήσουν: δηλαδή ο στρατιώτης είναι φταίχτης; Και η επόμενη απάντηση μου είναι απλή. Ας και σπούδασα στο τμήμα μαχητικής δημοσιογραφίας, αλλά την στρατιωτική υπηρεσία μου είχα αρχίζω στο στρατό με «το προσωπικό». Και το κύριο μάθημα που πήρα απ' εκεί: δεν υπάρχουν κακοί στρατιώτες.
Αλλά για να γίνει ο μεγαλύτερος τσαπατσούλης τον καλύτερο στρατιώτη, εκείνος χρειάζεται να έχει καλούς αξιωματικούς-αφεντικούς και όχι μόνο τα διπλώματα στρατιωτικών πανεπιστήμιων. Και εκείνοι οι αξιωματικοί βρίσκονται μόνο ενώ λειτουργίας. Και τώρα ήρθε η σειρά μου να σας ρωτήσω κάτι: ας πούμε σε πόσους λοχίες, οι οποίοι δείξανε τον εαυτόν τους καλά στην επιχείρηση, τους δώσανε τίτλο του ανθυπολοχαγού; Μήπως υπάρχει πρόβλημα να αλλάζουμε «Κανόνες σχετικά την υπηρεσία για τις διαφορετικές κατηγορίες στρατιωτών» για να τους δίνουν έκτακτους τίτλους στην κατάσταση «αναγνωρισμένου» πόλεμου; Πόσοι διμοιρίτες γίνανε διοικητές λόχου ή ταγματάρχες; Αφού τέτοια προαγωγή είναι καλή πρακτική στην κατάσταση του πόλεμου, όταν κάθε άνθρωπος μπορεί να δείξει καλύτερες και χειρότερες φύσεις του σε ένα δευτερόλεπτο.
Τώρα όσων για τους στρατηγούς. Άμα ο στρατηγός δεν καταφέρει την δουλειά του - τότε εκείνος πρέπει να λύση την θέση του όπως και κάθε δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος παίρνει λεφτά για τζάμπα. Σε αυτό το θέμα συμφωνώ με τον Γιούρι Μπουτούσοβ, ο οποίος λέει ότι η εξήγηση «δεν έχουμε άλλο για εκείνη την θέση» - δεν είναι επιχείρημα. Έχουμε τόσους λίγους στρατηγούς και δεν μπορούμε να βρούμε καλούς μεταξύ τους; Ούτε αυτό δεν είναι πρόβλημα. Και σε αυτή τη κατάσταση θα κοιτάξουμε για την «φυσική επιλογή», δλδ. θα βάλουμε στις στρατηγικές θέσεις εκείνους τους ανώτερους αξιωματικές οι οποίοι δείξανε καλύτερα στην υπηρεσία τους. Δεν χρειάζεται να κάνουμε φετίχ από την στρατηγική θέση, όταν μιλάμε για την πατρίδα μας.
3. Και τελικά, όσων για την Ρώσικη εισβολή. Μας λένε: οι Ρώσοι φέρανε στο Ντονμπάς το κανονικό στρατό τους, και για αυτό έχουμε τέτοιες δυστυχίες.
Ναι, αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Αλλά για τι πόλεμο (ας και θεωρητικά) είχε ετοιμάζει ο στρατός μας - λέμε και για την προετοιμασία των στρατηγών στο ορισμένο τμήμα ακαδημίας ασφάλειας; Όχι για την επιχείρηση, βρε! Αλλά για το κανονικό πόλεμο του αντίπαλου. Δηλαδή ακριβώς για αυτή τη κατάσταση την οποία έχουμε τώρα.
Σύμφωνα, αυτό δεν είναι καλό, αλλά δεν γίνεται να δείξουμε ότι κάνουμε πόλεμο με τους Αρειανούς, και η αντιπαλότητα μας κρύβεται πίσω από κάποιο Μυστήριο. Οι Ρώσικες στρατιώτες έχουν το ίδιο αίμα όπως και οι Ρώσικοι μισθοφόροι, και η μόνη διαφορά μεταξύ τους είναι σημείο στο τάφο. Δεν νομίζω ότι αλγόριθμο πως να τους στείλουμε στους τάφους διαφέρει πολύ.
Από τα καλά νέα:
1. Μία από τις σημαντικότερες αποστολές στην περιοχή του Ντονέτσκ - να σώσουμε την νότια κατεύθυνση, για να μην πάρει ο Ρώσικος στρατός την Μαριούπολη. Στην Συμβουλή Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΣΕΑΑ) ετοιμάζουν σχέδιο άμυνας για την πόλη. Μας βεβαιώνουν ότι οι Ρώσικες στρατιώτες δεν θα έχουν ούτε μία δυνατότητα σε αυτή τη κατεύθυνση.
Εδώ έχουμε δύο ερωτήσεις. Η πρώτη: πόσο καλά τα τάγματα άμυνας (γενικά είναι από την Εθνική Φρουρά) είναι εξασφαλισμένα με βαρύ πολεμικά μέσα; Η δέυτερη: όπως γνωρίζουμε, η έφοδος της πόλης ετοιμάζουν και από ξηρά και από θάλασσα. Και στο δεύτερο σενάριο έχουμε μόνο φρουρούς με τις ακάτους (λόγω γνωστών προβλημάτων δεν μπορούμε να στείλουμε τα πλοία του ναυτικού μας από την Μαύρη θάλασσα στο Αζόφ). Μπορούνε οι δυνάμεις μας να ασφαλίσουν την παραλία;
Πιστεύουμε ότι το Επιτελείο μας σκέφτηκε για αυτό το σενάριο.
2. Η απόφαση για τις καινούργιες κυρώσεις της Δύσης εναντίων Ρωσίας θα πάρουν σε λίγες ημέρες.
Η γενική διάθεση της Ευρώπη είναι αισιόδοξο. Ο αρχηγός της Γερμανίας, η Αγγ. Μέρκελ δήλωσε ότι οι κυρώσεις εναντίων της Ρωσίας είναι υποχρεωτικές, ας και θα έχουν την αρνητική επίδραση στην οικονομία της Γερμανίας. (Όπως λέει τώρα ο Δυτικός Τύπος, η κ. Αγγέλα πάλι έπαψε να αγαπάει τον Πούτιν, και δεν λυπόμαστε πολύ). Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, ο κ. Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε ότι η παρουσία των Ρώσικων στρατιωτών στο έδαφος Ουκρανίας είναι «αβάσιμη και απαράδεχτο». Όπως πάντα, η διεύθυνση της Πολωνίας στήριξε την Ουκρανία. Και ο αρχηγός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο τρελάθηκε όταν ο Πούτιν του είπε ότι άμα θα θέλει, τότε «θα πάρει το Κίεβο σε δύο εβδομάδες».
Εδώ βλέπουμε δύο προβλήματα. Το πρώτο, τα παλικάρια από ΟΑΣΕ, οι οποίοι λένε ότι για εκείνους είναι δύσκολα να βεβαιώνουν το γεγονός ότι ο Ρώσικος στρατός μπήκε στην Ουκρανία (βρε, παιδιά μου: άμα έχετε μυαλό σας μόνο για να κάθεται στις δύο σταθμούς μεταφοράς, τότε μην λέτε ούε μία λέξη σχετικά το ολόκληρο σύνορο).
Το άλλο πρόβλημα είναι τσιγκούνες, αλλά όχι και πολύ έξυπνοι αρχηγοί του Κύπρου, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Τσεχίας, οι οποίοι σκέφτονται για τις ζημιές και όχι για την ασφάλεια στην ήπειρο. Δεν το καταλαβαίνω, αφού ο Χίτλερ έβαλε την Τσεχία και την Σλοβακία στην ίδια κατάσταση όπως τώρα ο Πούτιν την κατάφερε για την Ουκρανία. Επίσης το θέμα είναι: τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει η Ουκρανία σε τέτοιους γείτονες στην όψη της ιστορίας; Νομίζω ότι καταλαβαίνετε την απάντηση.
Немає коментарів:
Дописати коментар