Αδερφοί και αδερφές, διαβάστε τα αποτελέσματα από 2 Σεπτεμβρίου.
Τα κακά νέα:
1. Ο στρατός μας άφησε μερικούς τόπους. Εμείς υποχωρούμε.
Όμως εγώ δεν θα θεώρησα την υποχώρηση μας ως το χάσιμο. Σε αυτή τη κατάσταση είναι πιο σημαντικό άλλο πράγμα. Άμα το αρχηγείο μας παίρνει το στρατό μας πίσω για να μην περικυκλώνεται και για να κάνουν την ανασύνταξη (έτσι είναι η επίσημη δήλωση) - τότε αυτό δεν είναι η τραγωδία, αλλά η σωστή απόφαση η οποία είναι υποχρεωμένη για την επόμενη επίθεση.
Αλλά αυτό θα το μάθουμε στις επόμενες ημέρες, όπως και άμα έχει το αρχηγείο μας καλά σχέδια για τις επόμενες κινήσεις. Στην δική μου γνώμη: δυστυχώς δεν έχουμε πολλούς λόγους για την αισιοδοξία.
2. Μόνο χτες εγώ είχα πει ότι ο Πούτιν δεν χρειάζεται Ντονμπάς στην σύσταση της Ουκρανίας (όμως οι τρομοκράτες που ήρθανε στο Μινσκ για τις διαπραγματεύσεις είχανε πει ότι θέλουν την αυτονομία για «ΝτΝΡ» και «ΛΝΡ» στην σύσταση της Ουκρανίας), και αυτό έγινε αλήθεια.
Οι μαριονέτες του Κρεμλίνο από Ντονέτσκ και Λουχάνσκ αμέσως ξέχασαν για αυτό που είπανε χτες και σήμερα είχανε πει ότι δεν θεωρούν τον εαυτόν τους στην σύσταση της Ουκρανίας. Υπάρχει καλή εξήγηση για τέτοια «κοριτσίστικη» αοριστία: μάλλον πήρανε καινούργιες οδηγίες από την Μόσχα, η οποία αποφάσισε να μην κρυφτεί τα σχέδια της. Αυτό είναι λογικό, αφού το Ντονπμάς δεν είναι καλό πολεμικό πεδίο για αρπαγή νότιες και ανατολικές περιοχές Ουκρανίας. Για τέτοιες κινήσεις η Μόσχα χρειάζεται καινούργια Υπερδνειστέρια, την οποία θα οδηγεί ελεύθερα.
Όπως βλέπουμε και πάλι: όλες οι διαπραγματεύσεις με τους τρομοκράτες και Ρώσους μπορούμε να κάνουμε μόνο εάν συμφωνούμε με το «μοίρασμα» της Ουκρανίας. Το μόνο καλό αποτέλεσμα από τέτοιες διαπραγματεύσεις είναι ότι μπορούμε να αλλάζουμε τους φυλακισμένους.
Τα καλά νέα:
1. Οι στρατιώτες μας βεβαιούνται: τα Ρώσικα τάγματα είναι πιο ικανά για μάχες παρά τις τρομοκρατικές ομάδες, αλλά οι δικοί μας στρατιώτες μπορούν (και πρέπει) να βαράνε εναντίων τους. Άμα εμείς δυστυχώς υποχωρούμε και χάνουμε τα παλικάρια μας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι εχθροί μας είναι απρόσβλητοι. Για κάθε βήμα στην γη μας, οι κατακτητές πληρώνουν με το αίμα των.
Το Ρώσικο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Ροστόφ δεν μπορεί να παίρνει τους πληγωμένους - δεν έχει χώρο (εκείνο δεν δέχεται τρομοκράτες, αλλά μόνιμους στρατιώτες Ρώσικης Ομοσπονδίας). Οι Ρώσοι φέρουν τους πληγωμένους τους στην Άγια Πετρούπολη, αλλά και εκεί τώρα «δεν υπάρχει ο χώρος». Και κάθε συλλογή ξεκομμένα πόδια/χέρια είναι ένα βήμα μπροστά την ανάβλεψη Ρώσικης κοινωνίας.
Επίσης τώρα παίρνουμε στοιχεία ότι το Ρώσικο αρχηγείο διατάζει στις τοπικές εξουσίες για να ετοιμαστούν τα οικόπεδα για τάφους για τους σκοτωμένους Ρώσικους στρατιώτες. Ο Πούτιν φοβάται να φέρει τα πτώματα στην Ρωσία αφού τώρα υπάρχουν πολλά - τώρα στην Ρωσία ανέβει το σκάνδαλο με Ρώσικες στρατιώτες οι οποίοι λύσανε από στρατό «πιο νωρίς». Λοιπών, τέτοια είναι η τύχη του κατακτητή - να τον βάλουν στο αναγνωρισμένο τάφο ως σκύλο στα ξένα.
Κύριε Πούτιν, σας παρακαλώ, πάρτε το κρέας σας πίσω. Δεν το χρειαζόμαστε στην πατρίδα μας.
2. Οι Ρώσικες κατακτητές και τρομοκράτες προσπάθησαν να μπουν στην Μαριούπολη από την πλευρά του Νοβοαζόβσκ, αλλά οι φρουρές και μαχητές από το τάγμα «Αζόφ» διέκοψαν εκείνη την προσπάθεια των.
Ευχαριστώ στους στρατιώτες μας για το σταμάτημα της επίθεσης. Αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν η ανιχνευτική κρούση και προετοιμασία για πιο σοβαρή επίθεση (εμείς είπαμε ότι υπάρχει μεγάλη δυνατότητα επίθεσης και από ξηρά και από θάλασσα ή μίας συνδυασμένης επίθεσης). Εγώ πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι για τέτοιες κινήσεις του αντίπαλου μας.
3. Το Κρεμλίνο την δεύτερη ημέρα γκρινιάζει ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε σωστά την έκφραση του Πούτιν στον πρόεδρο Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά την «αρπαγή του Κίεβου σε δύο εβδομάδες». Αφού ο πονηρός Μπαρόζο την έκοψε και έχασε το νόημα. Δηλώνουν ότι θα δημοσιεύσουν την ακουστική εγγραφή της συζήτησης, αλλά δεν την δημοσιεύουν (όπως και στην ταινία: αχ, τι πονηρός είναι - πρότεινε δωροδοκία, αλλά δεν την έδωσε).
Στην δική μου γνώμη, ο Πούτιν μπορούσε να το πει λόγω ατιμωρησίας και συναισθήματος επιτροπής. Έτσι είναι η φύση του. Αλλά η σημερινή προσπάθεια του Κρεμλίνο μας δείχνει, ότι ο άνθρωπός δεν έχασε το μυαλό του τελικά. Όμως εμείς καταλαβαίνουμε ότι το καλύτερο φρένο για την ορμητική Ρωσία είναι να της χτυπήσουν καλά-καλά.
Το πρωτότυπο
Τα κακά νέα:
1. Ο στρατός μας άφησε μερικούς τόπους. Εμείς υποχωρούμε.
Όμως εγώ δεν θα θεώρησα την υποχώρηση μας ως το χάσιμο. Σε αυτή τη κατάσταση είναι πιο σημαντικό άλλο πράγμα. Άμα το αρχηγείο μας παίρνει το στρατό μας πίσω για να μην περικυκλώνεται και για να κάνουν την ανασύνταξη (έτσι είναι η επίσημη δήλωση) - τότε αυτό δεν είναι η τραγωδία, αλλά η σωστή απόφαση η οποία είναι υποχρεωμένη για την επόμενη επίθεση.
Αλλά αυτό θα το μάθουμε στις επόμενες ημέρες, όπως και άμα έχει το αρχηγείο μας καλά σχέδια για τις επόμενες κινήσεις. Στην δική μου γνώμη: δυστυχώς δεν έχουμε πολλούς λόγους για την αισιοδοξία.
2. Μόνο χτες εγώ είχα πει ότι ο Πούτιν δεν χρειάζεται Ντονμπάς στην σύσταση της Ουκρανίας (όμως οι τρομοκράτες που ήρθανε στο Μινσκ για τις διαπραγματεύσεις είχανε πει ότι θέλουν την αυτονομία για «ΝτΝΡ» και «ΛΝΡ» στην σύσταση της Ουκρανίας), και αυτό έγινε αλήθεια.
Οι μαριονέτες του Κρεμλίνο από Ντονέτσκ και Λουχάνσκ αμέσως ξέχασαν για αυτό που είπανε χτες και σήμερα είχανε πει ότι δεν θεωρούν τον εαυτόν τους στην σύσταση της Ουκρανίας. Υπάρχει καλή εξήγηση για τέτοια «κοριτσίστικη» αοριστία: μάλλον πήρανε καινούργιες οδηγίες από την Μόσχα, η οποία αποφάσισε να μην κρυφτεί τα σχέδια της. Αυτό είναι λογικό, αφού το Ντονπμάς δεν είναι καλό πολεμικό πεδίο για αρπαγή νότιες και ανατολικές περιοχές Ουκρανίας. Για τέτοιες κινήσεις η Μόσχα χρειάζεται καινούργια Υπερδνειστέρια, την οποία θα οδηγεί ελεύθερα.
Όπως βλέπουμε και πάλι: όλες οι διαπραγματεύσεις με τους τρομοκράτες και Ρώσους μπορούμε να κάνουμε μόνο εάν συμφωνούμε με το «μοίρασμα» της Ουκρανίας. Το μόνο καλό αποτέλεσμα από τέτοιες διαπραγματεύσεις είναι ότι μπορούμε να αλλάζουμε τους φυλακισμένους.
Τα καλά νέα:
1. Οι στρατιώτες μας βεβαιούνται: τα Ρώσικα τάγματα είναι πιο ικανά για μάχες παρά τις τρομοκρατικές ομάδες, αλλά οι δικοί μας στρατιώτες μπορούν (και πρέπει) να βαράνε εναντίων τους. Άμα εμείς δυστυχώς υποχωρούμε και χάνουμε τα παλικάρια μας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι εχθροί μας είναι απρόσβλητοι. Για κάθε βήμα στην γη μας, οι κατακτητές πληρώνουν με το αίμα των.
Το Ρώσικο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Ροστόφ δεν μπορεί να παίρνει τους πληγωμένους - δεν έχει χώρο (εκείνο δεν δέχεται τρομοκράτες, αλλά μόνιμους στρατιώτες Ρώσικης Ομοσπονδίας). Οι Ρώσοι φέρουν τους πληγωμένους τους στην Άγια Πετρούπολη, αλλά και εκεί τώρα «δεν υπάρχει ο χώρος». Και κάθε συλλογή ξεκομμένα πόδια/χέρια είναι ένα βήμα μπροστά την ανάβλεψη Ρώσικης κοινωνίας.
Επίσης τώρα παίρνουμε στοιχεία ότι το Ρώσικο αρχηγείο διατάζει στις τοπικές εξουσίες για να ετοιμαστούν τα οικόπεδα για τάφους για τους σκοτωμένους Ρώσικους στρατιώτες. Ο Πούτιν φοβάται να φέρει τα πτώματα στην Ρωσία αφού τώρα υπάρχουν πολλά - τώρα στην Ρωσία ανέβει το σκάνδαλο με Ρώσικες στρατιώτες οι οποίοι λύσανε από στρατό «πιο νωρίς». Λοιπών, τέτοια είναι η τύχη του κατακτητή - να τον βάλουν στο αναγνωρισμένο τάφο ως σκύλο στα ξένα.
Κύριε Πούτιν, σας παρακαλώ, πάρτε το κρέας σας πίσω. Δεν το χρειαζόμαστε στην πατρίδα μας.
2. Οι Ρώσικες κατακτητές και τρομοκράτες προσπάθησαν να μπουν στην Μαριούπολη από την πλευρά του Νοβοαζόβσκ, αλλά οι φρουρές και μαχητές από το τάγμα «Αζόφ» διέκοψαν εκείνη την προσπάθεια των.
Ευχαριστώ στους στρατιώτες μας για το σταμάτημα της επίθεσης. Αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν η ανιχνευτική κρούση και προετοιμασία για πιο σοβαρή επίθεση (εμείς είπαμε ότι υπάρχει μεγάλη δυνατότητα επίθεσης και από ξηρά και από θάλασσα ή μίας συνδυασμένης επίθεσης). Εγώ πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι για τέτοιες κινήσεις του αντίπαλου μας.
3. Το Κρεμλίνο την δεύτερη ημέρα γκρινιάζει ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε σωστά την έκφραση του Πούτιν στον πρόεδρο Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά την «αρπαγή του Κίεβου σε δύο εβδομάδες». Αφού ο πονηρός Μπαρόζο την έκοψε και έχασε το νόημα. Δηλώνουν ότι θα δημοσιεύσουν την ακουστική εγγραφή της συζήτησης, αλλά δεν την δημοσιεύουν (όπως και στην ταινία: αχ, τι πονηρός είναι - πρότεινε δωροδοκία, αλλά δεν την έδωσε).
Στην δική μου γνώμη, ο Πούτιν μπορούσε να το πει λόγω ατιμωρησίας και συναισθήματος επιτροπής. Έτσι είναι η φύση του. Αλλά η σημερινή προσπάθεια του Κρεμλίνο μας δείχνει, ότι ο άνθρωπός δεν έχασε το μυαλό του τελικά. Όμως εμείς καταλαβαίνουμε ότι το καλύτερο φρένο για την ορμητική Ρωσία είναι να της χτυπήσουν καλά-καλά.
Το πρωτότυπο
Немає коментарів:
Дописати коментар